✍ सर्वनाम नामऐवजी वापरल्या जाणार्या शब्दांला सर्वनाम असे म्हणतात. सर्वनामचे मुख्य प्रकार सहा आहेत. 1. पुरुषवाचक सर्वनाम 2. दर्शक सर्वनाम 3. संबंधी सर्वनाम 4. प्रश्नार्थक सर्वनाम 5. सामान्य / अनिश्चित सर्वनाम 6. आत्मवाचक सर्वनाम पुरुषवाचक सर्वनाम : याचे तीन उपप्रकार पडतात. 1. प्रथम पुरुष : मी, आम्ही, आपण, स्वत: इ उदा. 1. मी गावाला जाणार. 2. आपण खेळायला जावू. 2 .व्दितीय पुरुष : तो, तुम्ही, आपण, स्वतः इ उदा. 1. आपण कोठून आलात? 2. तुम्ही घरी कधी येणार? 3. तृतीय पुरुष : तो, ती, ते, त्या, आपण, स्वतः इ. उदा. 1. त्याने माला कामाला लावले पण स्वतःमात्र आला नाही. 2. त्या सर्वजण इथेच येत होत्या. दर्शक सर्वनाम : कोणतीही जवळची किंवा वा दूरची वस्तु दर्शविण्यासाठी दर्शक सर्वनामाचा उपयोग करतात. उदा. हा, ही, हे, तो, ती, ते. उदा. 1. ही माझी वही आहे 2. हा माझा भाऊ आहे. 3. ते माझे घर आहे. 4. तो आमचा बंगला आहे. संबंधी सर्वनाम : वाक्यात पुढे येणार्या दर्शक सर्वनामांशी संबंध दाखविणार्या सर्वनामाला संबंधी सर्वनामे असे म्हणतात. उदा. जो, जी, जे, ज्या ही सर्वनामे म
खेळ:-खो-खो 🔅 खो-खो चे क्रीडांगण:- 🔅१११ फूट (३३·६ मी.) लांब व ५१ फूट (१५·५ मी.) रुंद असते. मध्यपाटीची रुंदी १ फूट (३० सेंमी.) व लांबी ८१ फूट (२४·६८मी.) असते. खुंटाची उंची ४ फूट (१·३६ मी.) व परीघ १३" ते १६" (३३·०२ ते ४०·६४ सेंमी.) असतो. दोन्ही खुंटांपासून अनुक्रमे पहिल्या पाटीचे अंतर ८. १/२ फूट (२·५४ मी.) असते. बाकी सर्व पाट्यांचे मधील अंतर ८ फूट (२·४३ मी.) असते. खुंटांच्या दोन्ही बाजूला १५ ' × ५१' (४·५६ मी. × १५·५४ मी.) असे चौकोन असतात. नऊ नऊ खेळाडूंच्या दोन संघांत हे सामने होतात. दर ८ फूट (२·४३ मी.) अंतरावर आठ खेळाडू एकाआड एक एकमेकांच्या विरुद्ध बाजूकडे तोंडे करून बसतात. नववा खेळाडू एका खुंटाजवळ उभा राहतो. खेळणा-या संघातील तीन खेळाडूच सुरुवातीला क्रीडांगणात असतात. पंचांनी इशारा देताच खेळास प्रारंभ होतो. पहिले तीन खेळाडू बाद झाल्यानंतर दुसरे तीन खेळाडू खेळात भाग घेतात. अशा रीतीने खेळणा-या संघातले सर्व खेळाडू बाद झाले, की लोण होते व डावाचा वेळ शिल्लक असल्यास पुन्हा पहिले तीन खेळाडू पळतीसाठी मैदानात उतरतात. वेळ संपल्यानंतर दुसरा संघ खेळावयास मैदानात उतरतो. प्रत्